[Moniag]

@Aaricia W moim sercu króluje "Vampire: The Masquerade – Swansong", wspaniała gra z gatunku horror. Wcielając się w trzy różne postacie wampirów, eksplorujesz złożony świat Bostonu, starając się zachować równowagę między ludzką moralnością a wampirzymi instynktami. Gra nie tylko przyciąga swoją mistyczną atmosferą i intrygującą fabułą opartą na kultowej grze fabularnej, ale również oddaje graczowi kontrolę nad decyzjami, które kształtują przebieg historii. To jak tańczenie na linie między światłem a ciemnością, gdzie każdy wybór jest kluczem do fascynującego i pełnego tajemnic świata wampirów. 🌙🦇🎮

[IonIon]

Czy "Hellblade Senua's Sacrifice" jest horrorem - wg mnie tak.
Dlaczego jest najlepszym horrorem - przewyższa wszystko co dotychczas znałem w grach tego typu.
Przeżycia głównej bohaterki, obrazy, dźwięki z gry wwiercają się w mózg grającego swoją intensywnością i grozą. Mają wręcz psychotyczny wpływ na grę i grającego. Można by pomyśleć że Senua rozmawia cały czas z grającym. Zewsząd wychylający się mrok, przerażenie, krew, dźwięki piekielne i stwory stamtąd, i to poczucie niepewności grającego co będzie teraz, zaraz, za chwilę, i ilu przeciwników trzeba będzie pokonać tym razem. Wszystko to według mnie tworzy najlepszą fabułę grozy jaka spotkałem w grach. Trzeba jeszcze dodać że twórcy gry aby uzyskać jak najlepszy efekt współpracowali przy tworzeniu gry z ludźmi którzy cierpią na różne rodzaje psychoz. I tak naprawdę ta gra jest ich przeżyciami i daje nam możliwość poznać chociaż w części co czują ci ludzie.

[Biluxd]

Jak dla mnie największym kozakiem jest "Outlast" Jest najstraszniejsza, na co składa się kilka czynników. Po pierwsze, gra skupia się na atmosferze napięcia i niepewności, a brak możliwości obrony dodaje uczucia bezsilności. Po drugie, realistyczna grafika i starannie zaprojektowane otoczenie potęgują uczucie grozy. Ponadto, dynamiczna narracja i liczne zaskakujące momenty sprawiają, że doświadczenie staje się nieprzewidywalne, co może dodatkowo intensyfikować strach gracza.Precyzując jeśli chodzi o moment w grze to
jest spotkanie z Chrisem Walkerem w piwnicy, gdzie pościg i groźba są szczególnie intensywne.

[Vojtas90]

W ciemnym pokoju siedząc,
Okulary na głowie mam,
Resident evil włączam,
I stracha dostaje sam.

Otoczenie tak realne,
Że wydaje mi się, że tam jestem,
Wśród krwi i trupów,
Szukam wyjścia, ale nie ma.

Strach mnie ogarnia,
Serce bije mi jak młotem,
Chcę uciec, ale nie mogę,
Mam wrażenie, że wszystko się dzieje naprawdę.

Resident evil w VR,
To najlepsza gra horroru,
Która sprawi, że poczujesz,
Jakbyś był w samym środku wydarzeń.

[Bartol48]

@Aaricia Ulubiona gra horror? Dla mnie ulubioną grą a właściwie serią jest Dead Space. Chociaż z początku nie byłem przekonany do tego tytułu ze względu na zamiłowanie do gier typu FPS i FPP. W Dead Space mamy TPP z charakterystycznym przesunięciem kamery względem postaci. Takie sterowanie wydawało mi się strasznie dziwaczne i byłem sceptyczny. Miałem mieszane uczucia podchodząc do tego tytułu ale dałem mu szansę i nie żałuję! Po paru minutach nauczyłem się sterowania i przyzwyczaiłem do widoku z kamery a fabuła wciągnęła mnie tak, że przesiedziałem cały wieczór grając. Na pewno nie jest to najlepszy horror czy też najstraszniejsza pozycja jaką można znaleźć ale gra jest świetna i zapewnia super zabawę z dreszczykiem. Do tego niezła grafika i ciekawa mechanika gry gdzie można np. odstrzelić kończyny potworom 😉
Powiem Wam, że naprawdę cieszę się, że dałem jej szansę mimo początkowych uprzedzeń i oporów. Czasami warto przełamywać własne przyzwyczajenia i dać szansę czemuś nowemu co poszerzy nasze horyzonty. Nigdy nie wiadomo czy nie trafimy na jakąś perełkę, która odmieni nasze spojrzenie.
Także polecam Dead Space - wszystkie części.

[Kasiabe]

Amnesia: The Dark Descent
To nie tylko gra – to mistyczna ekspedycja w świat własnych koszmarów, gdzie strach jest komponowany jak symfonia i gdzie każdy zakamarek mrocznego korytarza jest pełen niewypowiedzianego niebezpieczeństwa.
To moja ulubiona gra z powodu zdolności Amnesii do przeniesienia mnie w stan intensywnego napięcia i niepewności, jakiego nie doświadczyłem w żadnej innej produkcji. Ta gra potrafi zaciągnąć cię w głąb swojej opowieści, jakbyś sam był protagonistą, walczącym z własnymi lękami i demonami.
Dźwięki w tej grze są jak sztuka – subtelne szepty, przerażające skrzypienie, czy odgłosy kroków w oddali. Każde uderzenie serca, podczas gdy kroczysz przez ciemne korytarze, jest jak bicie metronomu, wyznaczające tempo twojego strachu. Gra zmusza cię do słuchania każdego dźwięku, co potęguje uczucie bezsilności.
Grafika w Amnesii, choć minimalistyczna, jest jak płótno artysty, malowane z zamysłem, aby pobudzić wyobraźnię i zostawić odpowiednie miejsce dla strachu, który sam z siebie wypełnia puste przestrzenie. Ciemność w tej grze jest jak płynny atrament, a twoja lampa naftowa jest jedynym źródłem światła, które jest jednocześnie ochroną i zaproszeniem dla mroku.
Ale to, co naprawdę sprawia, że Amnesia wyróżnia się pośród innych, to fakt, że nie jest jedynie grą, którą się przeżywa – to przeżycie, które wkracza do rzeczywistości. W miarę jak twoja postać traci zdolność do pamiętania, również czujesz, jakbyś sam tracił poczucie bezpieczeństwa i orientacji. To gra, która wnika w twoją psychikę, drążąc korzenie lęków, których może nawet wcześniej nie byłeś świadomy.
Amnesia: The Dark Descent to nie tylko ulubiona gra, to emocjonalna podróż w głąb siebie, w świecie, gdzie strach jest twoim towarzyszem, ale jednocześnie nauczycielem. To doświadczenie, które pozostaje we mnie, jak skradzione wspomnienie, gotowe powrócić w najmniej spodziewanym momencie.

[Adex]

Moją ulubioną horrorową grą jest Outlast. Po pierwsze, niezwykła atmosfera gry sprawia, że czuję się jakbym sam znalazł się w szpitalu psychiatrycznym. Od pierwszych chwil gra wywołuje uczucie niepokoju i zagrożenia, a każdy krok w mrocznych korytarzach jest pełen napięcia. Brak możliwości obrony, co odróżnia Outlast od wielu innych gier, nadaje jej wyjątkowy charakter. To uczucie bezsilności, gdy muszę ukrywać się przed różnymi gościami, sprawia, że każde spotkanie z przeciwnikiem jest dla mnie szczerze mega przerażające. Ta bezbronność kiedy goni cię gruby jest naprawdę przytłaczająca haha. Dźwięki w gierce w połączeniu z grafiką dają naprawdę niesamowite odczucia. Szmery, krzyki, i odgłosy w tle zwiększają realizm, dzięki czemu naprawdę nie raz można się przestraszyć.

[chelsea245]

Całe moje życie jest jednym wielkim horrorem z zmieniającymi się wątkami akcji i nie potrzebuję jeszcze grać w Horrory 🤣[komentarz w celach humorystycznych]

[Dobryziomek]

@Aaricia Tak naprawdę to fascynuje mnie od pierwszego momentu Resident Evil, kiedy weszłem w świat tajemniczej korporacji Umbrella i zaczęłem odkrywać mroczne tajemnice Raccoon City. Nie tylko zapewnia niesamowite doznania horroru, ale także wciągające fabuły, które składają się z intryg, zombiaków i eksperymentów genetycznych. Każda część serii przynosi nowe wyzwania, rozwijając zarazem głęboko zakorzenioną atmosferę grozy. Niezależnie od tego, czy walczę z nieumarłymi w klaustrofobicznych korytarzach, czy rozwiązuję zagadki w opuszczonych laboratoriach, Resident Evil zawsze dostarcza mi niezapomnianych przeżyć w świecie survival horroru."

[Podzim]

Horrory to nie moja bajka ale pewnego wieczoru przekonał mnie kolega do zagrania z nim w The Quarry. Z początku fajnie się zaczęło, gdyż grupa znajomych wyjeżdża do pięknego miejsca pełnego spokoju i ciszy z lasem i jeziorem. Dalsza rozgrywka to już była katastrofa, tętno wysokie i prawie zszedłem na zawał :D
Gra pokazała mi że jednak horrory mogą być fajne i gra daje wiele możliwości jej zagrania. Od tego czasu z chęcią i przekonaniem grywam w The Quarry, gdyż nie odgadłem wszystkich możliwości skończenia gry. Polecam i pozdrawiam.